Pontenafonso e Estuario do Tambre

Hai construcións humanas que poderían competir en harmonía coas mellores obras da natureza.  Pontenafoso é un exemplo que, ademais de beleza intemporal, conta cun gran sentido práctico.  Pero á natureza nunca a podemos deixar de lado, neste caso esta gran ponte medieval atópase situada nun escenario de gran valor paisaxístico, o que aumenta o seu atractivo e anímanos a percorrela nun paseo apracible.

Pontenafonso, que figura como Ponche dás Pías nos documentos medievais, une os  concellos de Outes e Noia, superando o obstáculo do río Tambre, que serve de límite entre ámbolos dous concellos.

Crese que foi construído durante o reinado de Alfonso IX, ao que debe o seu nome. Antes da súa construción era necesario pasar o estuario en barca, o que constituía un considerable problema para o tránsito de persoas ou mercadorías.

Reformas medievais e a reedificación realizada entre 1842 e 1844 proporcionáronlle o seu actual aspecto. Esta fermosa ponte está construída en perpiaños de granito e atópase sostida por 20 arcos de perfil oxival. A ponte contaba en orixe con 27 arcos, pero 7 deles perdéronse polas riadas. A pesar desa diminución, trátase dunha das pontes medievais máis longas de Galicia, pois se aproxima aos 270 metros. O seu ancho, de 5 metros, tamén a converte nunha das máis destacadas de Galicia.

A súa lonxitude e estampa aseméllana á de Pontesampaio, localizada ao fondo da ría de Vigo, sobre o río Verdugo.

Nesta zona próxima á desembocadura, o Tambre conforma un conxunto de gran valor paisaxístico, cun frondoso cañaveral que serve de albergue a variada fauna. As montañas serven de pano de fondo para redondear unha fermosa estampa que non podemos deixar de visitar. O Estuario do Tambre forma parte da Rede Natura 2000.

Unha vez cruzado a ponte, en Outes, agárdanos a ermida de Nosa Señora da Ponche, unha pequena capela dos séculos XVI e XVII que pertenceu ao mosteiro de S. Xusto de Toxosoutos. A súa denominación axúdanos a comprender a gran importancia que esta ponte tivo e aínda ten para os habitantes desta comarca.